ცერებრული დამბლის სიმპტომები ჩვეულებრივ არ ვლინდება დაბადებისთანავე. ისინი, როგორც წესი, შესამჩნევი ხდებიან ადრეული ასაკიდან. ცერებრული დამბლის ზუსტი მიზეზი ხშირად უცნობია, მაგრამ ის ჩვეულებრივ ასოცირდება ტვინის დაზიანებასთან, რომელიც ხდება დაბადებამდე, დაბადებისას ან სიცოცხლის ადრეულ წლებში. სიმპტომები მოიცავს კუნთების კოორდინაციისა და კონტროლის გაძნელებას, უნებლიე მოძრაობებს, მეტყველებისა და სმენის პრობლემებს. ამ დაავადებამ ასევე შეიძლება გამოიწვიოს სოციალური და ემოციური პრობლემები, სწავლისა და კოგნიტური ფუნქციების დაქვეითება.
ღეროვანი უჯრედები უნიკალური უჯრედებია, რომლებიც შეიძლება გადაიზარდონ სხვადასხვა ტიპის უჯრედებად და ქსოვილებად. ისინი გვხვდება სხეულის სხვადასხვა ნაწილში, როგორიცაა ძვლის ტვინი, ცხიმოვანი ქსოვილი და ა.შ. ღეროვანი უჯრედები პასუხისმგებელნი არიან დაზიანებული ქსოვილის აღდგენაზე. მათ აქვთ პოტენციალი ხელი შეუწყონ ქსოვილების რეგენერაციას და შეამცირონ ანთება, რაც იწვევს მოტორული ფუნქციისა და სხვა სიმპტომების გაუმჯობესებას.
მოტორული ფუნქციის გაუმჯობესება: კვლევებმა აჩვენა თერაპიის იმედისმომცემი შედეგები. ბევრ პაციენტს აღენიშნებოდა კუნთების კონტროლის გაძლიერება, მომატებული ძალა, გაუმჯობესებული ბალანსი და კოორდინაცია.
გაძლიერებული კოგნიტური შესაძლებლობები: კვლევამ აჩვენა ცერებრული დამბლის მქონე პირებში ყურადღების, მეხსიერებისა და პრობლემის გადაჭრის უნარების გაუმჯობესება.
შემცირებული სპასტიურობა და კრუნჩხვები: სპასტიურობა, რომელსაც ახასიათებს კუნთების რიგიდობა და უნებლიე შეკუმშვა, არის ცერებრული დამბლის ხშირი სიმპტომი. იყო ნაჩვენები, რომ ღეროვანი უჯრედებით თერაპია ამცირებს სპასტიურობას, რაც იწვევს კომფორტისა და მობილობის გაუმჯობესებას.
ყველაზე გავრცელებული მიდგომები მოიცავს ინტრავენურ ინფუზიას, ინტრათეკალურ ინექციასა (ხერხემლის არხში ან მალის ღრუში) და ინტრამუსკულური ანუ კუნთშიდა ინექციებს. მიწოდების მეთოდის არჩევანი დამოკიდებულია ისეთ ფაქტორებზე, როგორიცაა პაციენტის მდგომარეობა და ექიმის რეკომენდაციები.
თერაპიის შემდეგ, მნიშვნელოვანია პაციენტის პროგრესის მჭიდრო მონიტორინგი. რეგულარული გამოკვლევები და შეფასებები ხელს უწყობს გაუმჯობესების თვალყურის დევნას, პოტენციური გართულებების იდენტიფიცირებასა და საჭიროების შემთხვევაში მკურნალობის გეგმის კორექტირებას. შემდგომი ზრუნვა უზრუნველყოფს, რომ თერაპია მორგებულია თითოეული პაციენტის სპეციფიკურ საჭიროებებზე და მაქსიმალურად ზრდის დადებითი შედეგების შანსებს.
